„Top Chef” 2025, odcinek 11: „Dlaczego robię rzeczy, których nie potrafię!”

Zostało ich tylko czterech i myśleli, że są w ćwierćfinale... Ale przybycie Grégoire'a i Ilane'a jest trochę ciosem dla Charlesa , Charliego, Quentina i Margaux, którzy wciąż są w grze w tym 16. sezonie „ Top Chef ”. Najpierw Grégoire, który przybywa jako zdobywca w zielonej brygadzie Érica Fréchona. „Wracam silniejszy niż kiedykolwiek”, mówi. „Zrozumiesz swój ból”, odpowiada Etchebest. Musisz pokazać swoje mięśnie w salonach George'a V.

Następnie wchodzi Ilane, a na czele różowej brygady stoi Fabien Ferré, szef kuchni z trzema gwiazdkami Michelin. „Kim on jest?” szepcze Quentin. Zaskoczenie Margaux jest również widoczne. „Czy wszystko w porządku?” pyta ją Stéphane Rotenberg. „Nie” przyznaje. W obliczu tych dwóch głodujących duchów czuje się zagrożona.

Kandydaci będą gotować w pałacowym stylu. Wszyscy, oprócz Charliego. Z dwoma ulubionymi przez inspektorów Michelin, jest odporny aż do ćwierćfinałów. „To wciąż fajne, trochę jak wakacje”, mówi. Zobaczymy go w szlafroku, zrelaksowanego, na korytarzach...

Oddając hołd weteranom, zespół produkcyjny zaplanował pierwsze wyzwanie pomiędzy Charlesem, Quentinem i Margaux. Jeden z nich może zakwalifikować się bezpośrednio. Mają 45 minut na ponowne przyjrzenie się mouillette z jajek. Charles ma dobre przeczucie, więc odwraca potrawę, wkładając grzybowe duxelles, syfon z jajkiem-Comté-wino i kandyzowane żółtko do małej okrągłej bułki. Quentin ma bardziej szalony pomysł: włożyć syfon z chleba i grzanki do skorupki, a jajko do mouillette.

Aby to zrobić, musi obtoczyć je w maśle i usmażyć… „Jesteś odważny, ale nie zawiedź!” wzdycha Glenn Viel, nieco zaniepokojony ryzykiem. „Nigdy nie przestanę podejmować ryzyka, to jest w moim DNA”, ośmiela się Quentin. Margaux wybiera japoński flan. „Jajko na śniadanie to nie flan!” ostrzega Le Quellec. Dodaje kandyzowane jajko.

Podczas degustacji Alan Taudon, dwugwiazdkowy szef kuchni w L'Orangerie, jednej z restauracji pałacowych, i Guillaume Cabrol, główny piekarz hotelu, preferowali propozycję Quentina. Na drugim miejscu uplasowali Charlesa, a Margaux znalazła się na końcu. Dwaj ostatni musieli konkurować z nowicjuszami i stworzyć trzy kęsy do połączenia z zieloną herbatą.

„Przybycie dwóch łobuzów jak buldożery przyprawia mnie o dreszcze” – przyznaje Margaux. Strach jest również po drugiej stronie. „Wykończyli każdego, kogo pokonałam w ostatnich tygodniach... To trudne...” martwi się Ilane, która właśnie odkryła spiżarnię i nie wie, co robić.

Charles jest na bieżąco; będą ostrygi i krem ​​ogórkowy, ravioli z cytryną faszerowane puddingiem ryżowym i kapusta faszerowana tostami francuskimi. Grégoire też już jest na pokładzie. „Zamierzam wszystko uwędzić, chłopaki!” Odważa się spróbować tatara wołowego z ostrygami, tostu francuskiego z cytrusami i kruszonki z wędzonego węgorza i czekoladowego ganache.

Margaux wraca do Japonii z czymś w rodzaju kanapki z krewetkami i próbuje mochi z orzechów piżmowych. Bez składników na ciasto, walczy i improwizuje. Ilane wpada w panikę. „Masz mentalność wojownika!” Fabien Ferré motywuje go. „Nikt mnie dzisiaj nie znokautuje”, wścieka się Ilane, dołączając do walki.

Kiedy nadszedł czas wysłania, Margaux wyglądała ponuro. Mogła. „Wizualizacja jest nieco surowa” — zauważa Francesco Cosci, sommelier pałacu. Podczas degustacji Grégoire zrobił różnicę i wygrał bezapelacyjnie dzięki swojej czekoladzie, tatarowi i jodowi. „To technika służąca oryginalności. Byliśmy w innym wymiarze” — mówi sommelier.

Po drugie, Charles znowu dostaje w kość. Ale ostatnia prosta już się zbliża, a suszony makaron ma być wykwintny. „Odwagi, mój mały Charlot!” zachęca Margaux. To sprawa między nią, Ilane i Charlesem. „Nie poddawaj się, do cholery!” Etchebest pogania swojego protegowanego, który wyobraża sobie timbale makaronu z langustynkami i kurkami. Problem w tym, że to się nie sumuje. „To gówno”, wścieka się. „Dlaczego robię rzeczy, których nie potrafię!” Jest w impasie.

Tymczasem Ilane przygotowuje makaron bottarga, który jadał z ojcem. Jest piękny, laserowy. Trochę za dużo czosnku. „Dajemy z siebie wszystko, wypuszczamy Ilane i makaron!” śmieje się Margaux, rozpalona. Zamierza zrobić „Margaux”, jak powiedziała jej Stéphanie Le Quellec: paccheri z bisque z chorizo ​​z langustynki i bułką tartą z pietruszką, cytryną i imbirem.

Udało się jej; wygrała konkurs, który degustowali Hélène Darroze, Christian Le Squer, Simone Zanoni i Alan Taudon. Charlesowi udało się wynieść talerz. Ale jego makaron był trochę przegotowany. Ilane, dzika karta sezonu, przeszła dalej. Charles został wyeliminowany. Etchebest był oszołomiony. „To do bani, jestem bardzo rozczarowany” – westchnął, głęboko wzruszony.

„To był najgorszy test ze wszystkich w Top Chef ” – mówi Charles, zrozpaczony konsternacją swojego szefa kuchni, ze łzami w oczach. „Do cholery, jestem smutny” – wzdycha ten drugi. „To taki paradoks, ja płaczę, a on się śmieje, mimo że to jego konkurencja” – zauważa w końcu Meilleur Ouvrier de France, który również opuszcza konkurencję. „Jestem dumny z ciebie i twojej kariery, może nie mówiłem ci tego wystarczająco często” – szepcze do Charlesa. „Dziękuję, szefie kuchni”.